Marzenia jak ptaki szybują po niebie Na pewno potrafisz wśród nich znaleźć siebie I wierzę, że kiedyś odgadniesz z tych marzeń Że chciałbym się z Tobą zobaczyć naprawdę Znamy się tylko z widzenia I jedno o drugim nic nie wie Przez ulicę szeroką jak rzeka Uśmiechamy się czasem do siebie, do siebie Znamy się tylko z widzenia . . .
Download: trubadurzy - znamy sie tylko z Trubadurzy – polski zespół rhythm and klasycznym okresie swojej twórczości, między 1968 a 1976 rokiem, grupa wytworzyła charakterystyczne brzmienie łączące rock and rolla ze stylistyką wschodniosłowiańskiej muzyki ludowej. Na fuzji tej oparte są największe przeboje Trubadurów, takie jak Po co ja za tobą biegam, Znamy się tylko z widzenia czy Ej, Sobótka, Sobótka. Zespół założyli w 1963 Krzysztof Krawczyk wraz z Marianem Lichtmanem, Sławomirem Kowalewskim, Jerzym Krzemińskim i Bogdanem Borkowskim, którzy wspólnie spędzali wakacje w Mielnie. Regularne występy rozpoczęli w 1964 i od tego momentu liczona jest data powstania zespołu. Po zdobyciu lokalnej popularności i nagraniu tytułowej piosenki do serialu Wojna domowa, kariera grupy rozwinęła się. Zespół wylansował wiele znanych przebojów, „Kasia”, „Znamy się tylko z widzenia”, „Krajobrazy”, „Słoneczniki-kwiaty”, „Byłaś tu”, „Kim jesteś”, „Ej, Sobótka, Sobótka”, „Cóż wiemy o miłości” (muzyka Bogusław Klimczuk, słowa Andrzej Kudelski) i „Przyjedź mamo na przysięgę”. W 1967, po ostatecznym odejściu Jerzego Krzemińskiego i Bogdana Borkowskiego do zespołu No To Co, także Krawczyk, Mikołajczyk i Lichtman odeszli do eksperymentalnego zespołu Izomorf 67. Jednak po kilku miesiącach zespół wznowił działalność w składzie kwartetu: Krawczyk, Lichtman, Kowalewski, występował w tych czasach w Opolu, Sopocie, Zielonej Górze i Kołobrzegu oraz za granicą, w NRD, Związku Radzieckim, Szwecji, Jugosławii, Bułgarii, Mongolii, Chinach, Wietnamie, Azerbejdżanie. Grupa zdobyła w tym czasie wiele nagród i wyróżnień, nagrodę na festiwalu w Opolu za udany debiut i piosenkę „Przyjedź mamo na przysięgę” oraz pięć Złotych pierwszej płycie Krajobrazy przyszedł drugi album Ej, sobótka, sobótka który przyniósł następną porcję superprzebojów i ugruntowanie pozycji grupy wśród „wielkiej czwórki polskiego rocka” przełomu lat 60. i 70. Ale gdy w końcu 1969 z zespołem rozstał się Ryszard Poznakowski, wydawało się, że dni grupy są policzone. Tymczasem trio wprowadziło w swoje szeregi wokalistkę i pianistkę Halinę Żytkowiak, z którą udanie wylansowało przebój „Wiera, Wiera, czarne oczy miałaś”.18 kwietnia 2011, na koncercie jubileuszowym Trubadurów, wojewoda łódzki Jolanta Chełmińska wręczyła członkom zespołu Srebrne Medale „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” nadane przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego. 26 września 2017 podczas wielkiego koncertu jubileuszowego w Teatrze Wielkim w Łodzi wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński wręczył im odznaczenia resortowe (Krzysztof Krawczyk i Ryszard Poznakowski otrzymali Złote Medale, a Piotr Kuźniak i Marian Lichtman Srebrne Medale Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, natomiast Jacek Malanowski otrzymał odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej. Muzyka– sztuka organizacji struktur dźwiękowych w czasie. Jedna z dziedzin sztuk pięknych, która wpływa na psychikę człowieka przez dźwięki. Struktury dźwiękowe składają się z zestawów fal akustycznych o celowo dobranych częstotliwościach i amplitudach oraz ciszy pomiędzy nimi. Jednym z celów muzyki jest samoekspresja oraz przekaz subiektywnych odczuć kompozytora lub wykonawcy, który ma wpływ na odczucia, reakcje i świadomość słuchacza przetwarzającego te doznania w sposób zupełnie indywidualny. Od mowy ludzkiej różni się znacznie większą abstrakcyjnością przekazywanych treści oraz wykorzystaniem, oprócz głosu ludzkiego, instrumentów muzycznych oraz wszelkich dźwięków elektronicznych, naturalnych i nieartykułowalnych. Muzyka jest jednym z przejawów ludzkiej kultury. Można przyjąć, że muzyka od zawsze towarzyszyła człowiekowi w pracy, zabawie, odpoczynku oraz w obrzędach, najpewniej również od początku łączona była z tańcem i słowem. Z początku muzyka służyła celom praktycznym – pomagała w pracy zespołowej, była formą komunikacji, później stała się także elementem tożsamości zbiorowej. Z czasem wykształciła się jako jedna z gałęzi sztuki. W czasach prehistorycznych grano na muszlach i piszczałkach wykonanych z kości. Muzyka towarzyszyła tańcom i ceremoniom religijnym. A w starożytnych państwach: Mezopotamii, Egipcie, Indiach, Chinach i Grecji słuchano muzyki również dla przyjemności. Muzykę zaczęto zapisywać w starożytnej: Mezopotamii, Egipcie i Grecji, a specjaliści uważają nawet, że znaleźli zapisany fragment muzyczny – hymn, pochodzący z Sumeru z okresu 5000–3000 lat Prawdopodobnie za najstarszy wiernie odtworzony współcześnie utwór muzyczny uważany jest Hymn do Nikkal, którego zapis datowany jest na 1400 rok Zapis pochodzi z państwa Hurytów; odnaleziono go w połowie XX wieku w Ugarit na wybrzeżu Morza Śródziemnego, zaś muzykę odtworzono po piętnastu latach prac na Uniwersytecie Kalifornijskim (Berkeley). Pierwszy kompletny utwór muzyczny, który zachował się do naszych czasów, datowany jest na IX wiek. Marlena Drozdowska z domu Wiśniewska (ur. 15 lipca 1958 w Giżycku) – polska piosenkarka. Absolwentka Wydziału Piosenkarskiego Średniej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Debiutowała w 1973 na FPiPS w Krakowie. W tym samym roku rozpoczęła współpracę z Grupą I, z którą na XII Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1974 wykonała piosenkę „Radość o poranku” (muz. Juliusz Loranc, sł. Jonasz Kofta) i zdobyła nagrodę Ministra Kultury i Sztuki. Następnie występowała w kabarecie Pod Egidą[2]. W latach 1976–1980 występowała we wschodnioniemieckim zespole wokalnym Gerd Michaelis Chor. Do 1985 koncertowała z własnym zespołem Hotline głównie w dyskotekach w zachodniej Europie, w RFN, Austrii oraz Szwajcarii. W 1985 wróciła do Polski i wydała swoją pierwszą solową płytę, będącą wynikiem współpracy z kompozytorem Andrzejem Korzyńskim. Pochodząca z tej płyty piosenka „Bajadera plaża” została przebojem Lata z Radiem w 1986 w plebiscycie słuchaczy. Latem 1991 piosenkarka wraz z aktorem Markiem Kondratem nagrała kasetę, która w zamierzeniu miała być parodią chodnikowo-straganowych przebojów. Ukazanie się tego nagrania wywołało jednak skutek odwrotny od zamierzonego, bowiem piosenka Mydełko Fa, z tekstem Andrzeja Korzyńskiego zdobyła bardzo dużą popularność wśród zwolenników disco polo i stała się wielkim przebojem. Miłośnicy polskiego disco nie zauważyli prześmiewczego charakteru piosenki i przyjęli ją niemalże za swój hymn. Mydełko Fa przez kilka miesięcy utrzymywało się również na pierwszym miejscu międzynarodowej listy przebojów radia For You w Chicago. Współpracowała też z kompozytorem Januszem Piątkowskim, który był najbliższy muzycznym aspiracjom piosenkarki. Jej mężem jest Jan Drozdowski, gitarzysta i szef artystyczny przedsięwzięć muzycznych piosenkarki. Anna Jantar, właśc. Anna Maria Kukulska z domu Szmeterling (ur. 10 czerwca 1950 w Poznaniu, zm. 14 marca 1980 w Warszawie) – polska piosenkarka, matka Natalii za ikonę muzyki pop polskiej estrady. Zaliczana do grona popularnych i słynnych polskich piosenkarek lat 70. XX wieku. Wylansowała takie przeboje jak „Tyle słońca w całym mieście”, „Nic nie może wiecznie trwać”, „Staruszek świat” czy „Najtrudniejszy pierwszy krok”. Występowała w Austrii, Bułgarii, Czechosłowacji, Finlandii, Irlandii, Jugosławii, Kanadzie, NRD, RFN, Stanach Zjednoczonych, Szwecji, na Węgrzech oraz ZSRR. 27 grudnia 1979 wyleciała w trasę koncertową do Stanów Zjednoczonych. W styczniu i lutym 1980 grała koncerty w klubach polonijnych w Chicago i New Jersey wraz z zespołem Perfect i Tragap. 12 marca wystąpiła w klubie „Zodiak” w New Jersey, gdzie zagrała swój ostatni koncert przed śmiercią[34]. Podczas jednego z ostatnich występów powiedziała wówczas Dobry wieczór, witam państwa bardzo serdecznie. Witam wszystkie dzieci, które przyszły dzisiaj także (...). Drodzy państwo, witam i w zasadzie niestety, z przykrością stwierdzam także, że żegnam. Ponieważ śpiewam dzisiaj po raz ostatni dla państwa i bardzo się cieszę i jednocześnie smucę trochę z tego powodu. Zaśpiewam dla państwa kilka piosenek ze swojego repertuaru. Będą starsze, nowsze. Oczywiście nie zabraknie zupełnych nowości. A rozpocznę piosenką, którą darzę szczególnym sentymentem, jako że przypomina mi ona początki mojej pracy estradowej. Piosenka o pięknym tytule, który może być także receptą na szczęście – „Żeby szczęśliwym być”.Zginęła 14 marca 1980 około godziny 11:15 w pobliżu lotniska Okęcie w katastrofie samolotu Ił-62 „Mikołaj Kopernik” lecącego z lotniska JFK z Nowego Jorku do Warszawy, przy podejściu do lądowania. Po jej śmierci, lekarz medycyny sądowej, przeprowadzający badanie przekazał jej matce Halinie Surmacewicz mały różaniec, który trzymała w zaciśniętej dłoni podczas katastrofy. Ceremonia pogrzebowa odbyła się 25 marca 1980 z udziałem około 40 tysięcy osób w kościele św. Marii Magdaleny w Warszawie, po czym została pochowana na cmentarzu Wawrzyszewskim. Podczas pogrzebu przemawiał Daniel Olbrychski. Na nagrobku widnieje nazwisko Anna Jantar Kukulska (w grobowcu tym spoczął również zmarły 13 września 2010 jej mąż – Jarosław Kukulski). Jantar z mężem Jarosławem Kukulskim i córką Natalią. Natalia Kukulska na tle fotografii matki (2005) Przyszłego męża Jarosława Kukulskiego, poznała przy współpracy z zespołem Waganci. Para wzięła ślub cywilny 15 sierpnia 1970 w poznańskim ratuszu, a 11 kwietnia 1971 ślub kościelny w kościele pw. św. Anny w Poznaniu. W 1972 wraz z mężem przeprowadziła się do Warszawy. Para miała jedną córkę Natalię (ur. 3 marca 1976 w Warszawie). Anna Jantar lubiła poezję, zwłaszcza autorstwa Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Bolesława Leśmiana. Piosenkarka z sentymentem wspominała rodzinny Poznań. Rudi Schuberth, właśc. Rudolf Schuberth (ur. 30 sierpnia 1953 w Gdańsku) – polski piosenkarz, autor tekstów, kompozytor, satyryk, prezenter telewizyjny i aktor. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku. W 1977 w Gdańsku współtworzył Okolicznościowo-Rozrywkowy Syndykat Wały Jagiellońskie. Od 1979 współpracował z Kabaretem Tey. Koncertował w kraju i za granicą (występy dla Polonii w USA, Kanadzie). Współpracował również z orkiestrami Zbigniewa Górnego ( Gala Piosenki Biesiadnej i Co nam w duszy gra) oraz Aleksandra Maliszewskiego. Jest autorem piosenek „Córka rybaka”, „Monika – dziewczyna ratownika”, „Wars wita”, „Tylko mi ciebie brak”. Był prowadzącym teleturnieje Rekiny kart i Zgadula oraz program Śpiewające fortepiany, zasiadał w jury programu Jak oni śpiewają. W 2013 wystąpił na Kabaretonie podczas 50. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej. W 1983 ożenił się z Małgorzatą Chojnacką, z którą ma córkę Karolinę. W 2016 roku ujawnił, że jest chory na cukrzycę. Andrzej Cierniewski (ur. 29 listopada 1946 w Krotoszynie) – polski wokalista, autor tekstów i piosenek, wykonawca muzyki country. Miał niespełna 25 lat i stał u progu wielkiej kariery, gdy zdecydował się na emigrację. W Ameryce podbił serca tamtejszej Polonii i po kilkunastu miesiącach... zawiesił działalność artystyczną. Na scenę wrócił dopiero dwie dekady później. Andrzej Cierniewski (74 l.), bo o nim mowa, wciąż koncertuje i nagrywa nowe piosenki. Zanim w 1977 roku Andrzej Cierniewski - już wtedy nazywany polskim Tomem Jonesem - wyemigrował za ocean, zdążył wystąpić na niemal wszystkich festiwalach w kraju i objechać całą Polskę z recitalem "Andrzej i jego piosenki". Przygotowywał się do nagrania debiutanckiej płyty, gdy właściciel najpopularniejszego polonijnego klubu w Chicago zaprosił go na gościnne występy. Wokalista poleciał do Ameryki i już po pierwszym koncercie w legendarnym "Zodiaku" zdecydował się zostać w Stanach i tam ułożyć sobie życie. Przyleciał do Polski i... został. Okazało się, że dawni fani wciąż go pamiętają. Płyta "Znasz-li ten kraj", którą nagrał wiele lat wcześniej dla amerykańskiej Polonii, a którą w grudniu 2000 roku zdecydowało się wypuścić na krajowy rynek Polskie Radio, w 2001 roku znalazła się na liście najchętniej kupowanych polskich albumów obok "Hotelu Nirwana" Maanamu, "Darów losu" Ryszarda Rynkowskiego, "Kinematografii" Paktofoniki i debiutanckiego krążka Golec uOrkiestry. Po powrocie do Polski Andrzej Cierniewski przez kilka lat odbudowywał swoją karierę. Udało mu się... Grażyna Świtała−Kettner (ur. 27 lutego 1954 w Słupsku, zm. 25 lipca 2003 w Warszawie[1]) – polska piosenkarka i kompozytorka, założycielka i prezes fundacji „Naprawdę czeka ktoś”, organizatorka pięciu edycji Festiwalu dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej. Za zasługi dla Ciechocinka została odznaczona „Medalem Stanisława Staszica”. Dama Orderu Uśmiechu. Urodziła się w Słupsku, wychowywała się w Szczytnie i Gliwicach. W dzieciństwie przejawiała zainteresowania artystyczne. Ukończyła Wydział Wokalny w Średniej Szkole Muzycznej w Gliwicach, a następnie studiowała na Wydziale Pedagogicznym Akademii Muzycznej w Katowicach. Uczyła się gry na skrzypcach, fortepianie i akordeonie. W czasie studiów współpracowała z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach. Karierę solową rozpoczęła w 1970 na VIII Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Wykonywała głównie muzykę country i pop. Jej największa popularność przypadła na lata 70. i 80. XX wieku. Wylansowała wiele przebojów, „Ale Magda mówi”, „Słońce tego lata”, „Dwa serca jak pociągi dwa”, „Kocha się za nic”, „Moja miłość bez imienia”, „Obejmij mnie”, „Tak jak przed laty”, „Wyjście z cienia” oraz „Zabierz kobietę”. Pod pseudonimem Grażyna Kettner skomponowała takie utwory jak: „Moja miłość bez imienia” czy „Tylko tyle”. Występowała na krajowych i międzynarodowych festiwalach piosenki – reprezentowała Polskę na festiwalach w Lublanie, Budapeszcie i Ułan Bator. W 1983 wystąpiła na Pikniku Country w Mrągowie. Koncertowała także w Kanadzie, Kuwejcie, Mongolii, na Kubie i Wyspach Kanaryjskich. W 1995 założyła fundację „Naprawdę czeka ktoś”, której celem miało być wspieranie utalentowanej artystycznie młodzieży niepełnosprawnej. Rok później zainaugurowała Festiwal Piosenki Młodzieży Niepełnosprawnej w w jednym z warszawskich szpitali wskutek krwiaka mózgu. 31 lipca 2003 została pochowana w rodzinnym grobie na Cmentarzu Centralnym (sektor LF8, rząd A, grób 8) w Gliwicach. Z pierwszym mężem, ginekologiem Krzysztofem Kettnerem, rozstała się po dwóch latach małżeństwa. Jej drugim mężem był Andrzej Rutkowski, kompozytor i aranżer większości jej przebojów. Rozwiedli się po 10 latach małżeństwa. Mieli córkę, Agatę Świerczewską (ur. 1989)[2], która wystąpiła w drugiej edycji programu The Voice of Poland. Jacek Lech, właściwie Leszek Zerhau (ur. 15 kwietnia 1947 w Mikuszowicach, zm. 25 marca 2007 w Katowicach) – polski piosenkarz, wokalista zespołu Czerwono-Czarni. W czasach szkolnych założył amatorski zespół, w którym śpiewał i grał na skrzypcach. W wieku 17 lat zajął I miejsce w konkursie jazzowym „Mikrofon dla wszystkich”. W 1966 został solistą zespołu Czerwono-Czarni. Pierwsza piosenka „Bądź dziewczyną moich marzeń” stała się od razu wielkim przebojem. Na V Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1967 otrzymał wyróżnienie za piosenkę „Pozwólcie śpiewać ptakom”. Z zespołem Czerwono-Czarni wziął udział we wspólnym koncercie z The Rolling Stones oraz w wystawieniu mszy beatowej Pan przyjacielem moim. Pod koniec 1972 rozstał się z zespołem Czerwono-Czarni. W 1973 założył własną nową grupę. Wypadek samochodowy przerwał jednak na rok działalność artystyczną. Powrócił na scenę w 1974 z solowym albumem Bądź szczęśliwa. Wielokrotnie występował na polskich festiwalach, na KFPP Opole w 1976 i Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, gdzie w 1983 otrzymał honorowy Złoty Pierścień, a w 1986 Srebrny Pierścień. Koncertował również za granicą, w dawnej Jugosławii, na Węgrzech oraz w ośrodkach polonijnych USA i Kanady. W 2005 został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. W 2006 zdiagnozowano u artysty złośliwy nowotwór przełyku. W ramach leczenia piosenkarz poddał się: chemioterapii, naświetlaniom oraz operacji, po której utrzymywany był przez katowickich lekarzy w śpiączce farmakologicznej. 27 lutego 2007, w centrum kultury w Bielsku-Białej, rodzinnym mieście artysty, odbył się koncert charytatywny zorganizowany przez Fundację Kultury i Edukacji Europejskiej „Alfa i Omega”, w którym udział wzięli między innymi Halina Frąckowiak, Alicja Majewska, Edward Hulewicz, Andrzej Dąbrowski i Bogusław Mec. Dochody z koncertu miały być przeznaczone na dalsze leczenie i rehabilitację Jacka Lecha. Podczas koncertu ogłoszono również, iż artysta został uhonorowany przez ministra kultury nagrodą za całokształt osiągnięć. Zmarł w katowickim szpitalu. Pogrzeb piosenkarza odbył się w Bielsku-Białej 28 marca 2007 po mszy w kościele pw. św. Barbary. Pochowany na cmentarzu przy kościele. Stefania „Stenia” Kozłowska (ur. 28 września 1936 w Rouvroy) – polska piosenkarka. Urodziła się i dorastała we Francji, dokąd wyemigrował jej ojciec ze względu na trudną sytuację finansową. Tam ukończyła szkołę baletową. Przyjeżdżając do Polski w 1954, słabo mówiła po polsku. Ukończyła Wydział Piosenkarski Średniej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Studio Piosenkarskie PAGART-u „Pod Gwiazdami”. Debiutowała w audycji radiowej Podwieczorek przy mikrofonie. Początkowo śpiewała wyłącznie w języku francuskim. W latach swej największej popularności koncertowała po świecie – grała w Australii, USA, Norwegii, Szwecji, Holandii, NRD, Czechosłowacji, ZSRR i Rumunii. W 1969 zdobyła Złoty Mikrofon – nagrodę Polonii amerykańskiej – na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1976 wystąpiła na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. W 1990 r. wycofała się z estrady. Jest współzałożycielką i od 2010 wiceprezeską firmy odzieżowej „Terranova”. W 2009 została odznaczona Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Zamężna z Adamem Kozłowskim. więcej plików z tego folderu...
"Znamy się tylko z widzenia" - jeśli chcecie to poznamy się bliżej! ;) Zapraszamy na castingi do Jaka to melodia? Śledźcie nas na Facebooku i
Znamy się tylko z widzenia A jednak lubimy się trochę Przez ulicę szeroką jak rzeka Zaglądamy sobie do okien, do okienJuż wiem, że masz oczy niebieskie Że lubisz wieczory i kwiaty A gdy czasem zanucisz piosenkę Twój głos pomaga mi marzyć, marzyćMarzenia jak ptaki szybują po niebie Na pewno potrafisz wśród nich znaleźć siebie I wierzę, że kiedyś odgadniesz z tych marzeń Że chciałbym się z tobą zobaczyć naprawdęZnamy się tylko z widzenia A jedno o drugim nic nie wie Przez ulicę szeroką jak rzeka Uśmiechamy się czasem do siebie, do siebieZnamy się tylko z widzenia I jedno o drugim nic nie wie Przez ulicę szeroką jak rzeka Uśmiechamy się czasem do siebie, do siebieZnamy się! Znamy się! Znamy się! Znamy się!
Provided to YouTube by MTJZnamy się tylko z widzenia · Trubadurzy · Ryszard Poznakowski · Marek Głogowski · 0Koncert Życzeń℗ MTJReleased on: 2014-11-17Auto-g
Trubadurzy Ten duet jest dostępny tylko z iSing Plus Zapraszam ekype: @kejtiscarlett @nutelka @seineesan @maszka83 @weraverna @ewiola @lazash @greegu @krzysiekkoszalin @wlade @everam @diegodelavega @rozmusp @pirat85 @simba97 @dareksawicki1983 @fazimlodszy @elf @tennieczystytalent I wszystkich chętnych co znają piosenkę niekoniecznie mnie😉 20 2517 Komentarze (20) Nagrania (20) 20 komentarzy jolka997 Plus tekst wyjatkowo wymowny a twoj wokal powabny co pszyciaga mnie choc znamy sie tylko widzenia a jedno o drugim nic nie wie Odpowiedz w styczniu ewiola Plus Jutro napewno bo dziś nie dam rady bo trzeba się wyspać przed praca ale czadowe nagranie Miniczko do jutra znaczy dzisiaj wieczorem 😊😊😊😊😊 Odpowiedz w styczniu demox Plus @diegodelavega wiesz ze ja rzadko kogos wywoluje do tablicy 🙂 jak ino chcesz to zapraszam🙂 +1 Odpowiedz w styczniu Brak komentarzy
Znamy się tylko z widzenia. A jednak lubimy się trochę. Przez ulicę szeroką jak rzeka. Zaglądamy sobie do okien, do okien. Już wiem, że masz oczy niebieskie. Że lubisz wieczory i kwiaty. A gdy czasem zanucisz piosenkę. Twój głos pomaga mi marzyć, marzyć. Marzenia jak ptaki szybują po niebie.
Jedna z popularniejszych grup swoich czasów, niezrównana w dostarczaniu melodyjnych i lekkich przebojów. Klasyczny zespół polskiego folk-rocka, czyli big-beatu ze szczyptą ludowości. Sama nazwa – pierwotnie w anglojęzycznej wersji: The Troubadours – narodziła się w 1964 r. w Łodzi. Założycielem zespołu był wokalista i gitarzysta basowy Sławomir Kowalewski. Jedynie on oraz śpiewający perkusista, Marian Lichtman, pozostawali niezmiennie w jego składzie od początku do chwili obecnej. Obaj też komponowali. Do grupy, imitującej początkowo brzmienie The Beatles, dołączył Krzysztof Krawczyk (śpiew, gitara). Na progu kariery Trubadurzy akompaniowali innym wykonawcom ( Annie German), na pewien czas związali się także ze Sławą Mikołajczyk – po raz pierwszy wystąpili wtedy na festiwalu w Opolu (1966). Po zmiennych kolejach losu i ciągłych zmianach personalnych nastąpiło odrodzenie zespołu – Krawczyka, Kowalewskiego i Lichtmana zasilił kompozytor i organista, Ryszard Poznakowski, związany wcześniej z popularną formacją Czerwono Czarni. Właśnie za jego sprawą zainteresowania zespołu skierowały się w stronę folkloru, przetwarzonego na potrzeby big beatu. Narodził się oryginalny styl Trubadurów i posypały się hity. Kwartet stworzył własne, łatwo rozpoznawalne brzmienie z silnie wyeksponowanymi i brawurowo śpiewanymi partiami wokalnymi. Trubadurzy stali się krajowym fenomenem: Złote Płyty, nagrody w Opolu ( Przyjedź mamo na przysięgę) oraz dwukrotny udział w filmach Andrzeja Wajdy: Wszystko na sprzedaż (Trubadurzy wykonali utwór tytułowy) i Polowanie na muchy, gdzie wystąpili jako Bliscy Płaczu. Zespół Trubadurzy był też niezwykle charakterystyczny pod względem wizualnym. Muzycy występowali w kostiumach XVIII-wiecznych muszkieterów, a na okładkach albumów pokazywali się z wyciągniętymi szpadami, a nawet konno. Do długich włosów zapuścili wąsiki oraz hiszpańskie bródki. Żaden inny młodzieżowy zespół polski tamtych lat nie osadził się tak głęboko w folklorze, widocznym nie tylko w muzyce, ale i w tematyce tekstów – cały katalog Trubadurów roi się wprost od „krajobrazów i słoneczników-kwiatów na Mazowszu”. Możemy do tego dodać „zieloną olszynę, wiklinę, młyn i księżyc”. Utwory: 1. Znamy się tylko z widzenia 2. Krajobrazy 3. Wiklinowa ballada 4. Po co ja za tobą biegam 5. Słoneczniki kwiaty 6. Będziesz ty 7. Cóż wiemy o miłości 8. Dom mego dzieciństwa 9. Niekochane dziewczyny 10. Wiera, Wiera, czarne oczy miałaś 11. Dziewczyna i pejzaż 12. Na Mazowszu 13. Wśród zielonych olszyn 14. Ej, Sobótka, Sobótka 15. Kochana 16. Nie chcemy wspomnień 17. Splątane ścieżki 18. Krajobrazy zimy 19. Nigdy więcej nie spotkamy się 20. Odjechałaś – nie wiem sam dokąd 21. Przy dolnym młynie 22. Powiedz, kim jesteś 23. Byłaś tu 24. Zakochali się Trubadurzy 25. Nie przynoś mi kwiatów dziewczyno Płyta kupienia w: Tagi: T, Trubadurzy
Kompozytor: Sławomir Kowalewski : Rok wydania: 1971 : Wykonanie oryginalne: Trubadurzy : Płyty: Krajobrazy zimy / Splątane ścieżki (SP, 1971), Zaufaj sercu (LP, 1971), Gwiazdy mocnego uderzenia (LP, MC, składanka, 1990), Znamy się tylko z widzenia (CD, 1994), Ballady - Płyta autorska z tekstami Janusza Kondratowicza (CD, składanka, 1996), Trubadurzy śpiewają piosenki Sławomira
MARIAN LICHTMAN kompozytor, perkusista, wokalista W 1960 zdobył II miejsce na Festiwalu Młodych Talentów w Sopocie. W 1963 wraz z Krzysztofem Krawczykiem, Sławomirem Kowalewskim, Jerzym Krzemińskim i Bogdanem Borkowskim założył Trubadurów, do których 1965 na krótko dołączyła Sława Mikołajczyk. Z Trubadurami wylansował wiele znanych przebojów, „Kasia”, „Znamy się tylko z widzenia”, „Krajobrazy”, „Byłaś tu”, „Kim jesteś”. W 1967 wraz ze Sławą Mikołajczyk i Krawczykiem na chwilę odszedł do eksperymentalnego zespołu Izomorf 67. Jednak po kilku miesiącach Krawczyk z Lichtmanem wrócili do Trubadurów, ale już bez Sławy Mikołajczyk. W 1974 na pewien czas rozstał się z Trubadurami i wyjechał do Danii. Zaczął wtedy występować w składzie skandynawskiej supergrupy Mosala Dosa u boku samego Randy’ego Castillo i Marilyn Mazur. Koncertował także z Milesem Davisem podczas jednej z tras po Skandynawii. Dwa lata później zgłosił się na casting do zespołu Red Square, który wygrał pokonując ponad 200 przesłuchiwanych perkusistów. Z tą grupą większość utworów nagrywał w studiu legendarnego zespołu ABBA. W tym czasie otworzył muzyczny klub Roxana, w którym odbywało się wiele koncertów. Na początku lat 90. XX wieku zaczął co jakiś czas przyjeżdżać do kraju, by wspólnie koncertować z Trubadurami. W 1998 nagrał wraz z zespołem płytę Zagrajmy rock and rolla jeszcze raz. Latem tego roku ukazała się jeszcze jedna płyta zespołu Znamy się tylko z widzenia – Złote przeboje, która zyskała status Złotej Płyty. W 1999 ukazała się płyta Trubadurzy śpiewają Lichtmana, na której wykonał także samodzielnie kilka utworów: „Moje rodzinne miasteczko”, „Dla Ciebie nie znaczy nic”, „Taki jazz”, „Mariana samba” i „Witamy rok 2000”. Równocześnie będąc członkiem zespołu próbował także kariery solowej śpiewając i nagrywając płyty z muzyką jazzową oraz disco polo. W 2006 nagrał z Iwoną Węgrowską – byłą wokalistką zespołu ABRA piosenkę zatytułowaną „Moja zima” oraz „Mogę wszystko ci dać”. W 2008 ukazała się jego najnowsza solowa płyta Traces In The Sand. Na płycie znalazła się między innymi przeróbka piosenki „Znamy Się tylko z widzenia”, którą zaśpiewał z młodymi wykonawcami w wersji hip-hop z nieznacznie zmienionym tekstem, a także nowe utwory, „Moje lato” i „Szał pod sufitem”. W 2008 wraz z zespołem nagrał piosenkę „Nic nie wychodzi”, do której powstał również teledysk promujący stronę internetową zespołu. W styczniu 2010 wraz z Trubadurami stworzył piosenkę „W zimowy wieczór”, do której powstał także teledysk. W tym roku nagrali jeszcze utwór wraz z Krzysztofem Krawczykiem i Krzysztofem Jerzym Krawczykiem utwór „Marynarze szos”, do którego nagrano również teledysk. W 2010 wraz z zespołem nagrał utwór „Bez Ciebie tak mi źle” wraz z teledyskiem.
Y5YIV4. mc9g97x100.pages.dev/106mc9g97x100.pages.dev/271mc9g97x100.pages.dev/278mc9g97x100.pages.dev/21mc9g97x100.pages.dev/176mc9g97x100.pages.dev/23mc9g97x100.pages.dev/347mc9g97x100.pages.dev/305mc9g97x100.pages.dev/118
trubadurzy znamy się tylko z widzenia tekst
